Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Ῥακὴ τὴν αὐγή

Καρῖνες  Ῥεθύμνου.


ακ  τν  αγ


Δν βσταγα λλο ν προσμνω
κι πα καθισμνος χζευα τν κριοεματι
κι φευγε μετ θωρι μου,
κει ες τ ψηλ ρη ντκρυ μου.


Λαλλοσαν τ κοκκρια πς ρχεται τ φς
κα ο τερστιες καρυδις πλι μου, γιομτες καρπν,
μσα π τ θρισμα τς δροσις τους, μο χαμογελοσαν.

Πι πρα, ρωτας παιζε μ τν συκι
κα πι πρα μ τς βελανιδις
κα πι πρα κμη παιζε,
που τ μτι μου μου δν ξεχριζε παρ μνον τν δνδρων τ πρσινον,
τ’ γριον τν ρων, τ λευκν τς αγς…
κι παιζε κμη σν Φοβος μονχος,
ρθς μ καλημριζε.

κουα τος μνους τν ζωντανν,
τν πεταλοδα κυττοσα πς τρυγοσε τ’ ερκι,
τ ξφνιασμα τς πτρας,
πο λους μς μς βαστοσε μρες τρα,
χωρς ν’ γκομαχση.
Κι τσι πως τ δροσι παιζε μ τ μυαλ μου,
ρθς μπρς ες τ φς τ πρωινν τν Καρίνων,
φησα τν ακ ν κυλσ μσα μου.


σ ξνε, σν μνα ταξειδιτης,
πο ιγε τ κορμ κα τ μτια σου σφαλλον,
μν κι τοτον χσουν τ γννημα πο μς προσφερε Κρτη Γς,
μν ργσς τ νοικοκρεμα τν νερων σου ν ξεκλειδσς.

πα, πως ψς μο τ μουρμορισε πρινη μμουδι,
ες τν κριαν το Λυβικο πελγου μ τ ξεχασμνα νερ,
π λεθερον χρνον ελογημνα.
πα, πο Ξνιος Ζες κμη ζε,
πα, πο τ πουλι κμη κελαηδον,
πα, πο τ γερκια κι ο ετο βασιλεουν πνου μας,
πα, πο γ κλαψα νμεσα είς τν ακ,
τν σμνη, τν Δημητρ, τν Νικολι, τν Σμο,
πα, πο γς τν Καρίνων μο θμισε πς εμαι νθρωπος
κα πς τρα πο φεγω,
θ πρπ ν θυμηθ ν παραμενω…



Δεσποτκης τς Δαμητρς
λλην
16-8-2014

Καρνες εθμνου


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου