Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Τὸ Μέγιστον Μυστικόν μου

  

Τὸ Μέγιστον Μυστικόν μου

 

Ἴσως εἶμαι ἀπὸ τοὺς προνομιούχους.
 Κάθομαι σχεδὸν μισοξαπλωμένος εἰς τὴν μπαμποῦ πολυθρόνα μου,

χαζεύοντας τὶς λέξεις ποὺ γράφω 
καὶ ἀπολαμβάνοντας τὸν ἥλιον ποὺ ἔχει ἀρχίσει νὰ μὲ καίῃ. 
Τὸν λατρεύω...
καθὼς τὸ σπίτι μου εἶναι ψηλά,
 ἔχω τὴν πολυτελὴν τιμή, νὰ τὸν ἔχω καθημερινὸν ἐπισκέπτην.
Ὅμως αὐτὸ κραττᾶ λίγο.
Κατηφορίζω τὶς σκάλες καὶ βγαίνω εἰς τὸν δρόμο.
Ἐτοιμάζω τὸ διαβατήριόν μου γιὰ νὰ περάσω τὴν Λένορμαν
 καὶ νὰ κατευθυνθῶ πρὸς τὸ Μοναστηράκι, 
μέσῳ πλατεὶας Βάθη, Κουμουνδούρου, Εὐρυπίδου...
Ἦταν ἡ ἀγαπημένη μου βόλτα πρὶν 45 περίπου χρόνια·
μὲ πήγαινε ὁ πατέρας μου γιὰ νὰ μοῦ ἀγοράσῃ μεταχειρισμένον ποδήλατον,
ποὺ ὅμως δὲν μοῦ πῆρε ποτέ.
Πάντα ἔχω μαζύ μου τὸ Διαβατήριόν μου.
 Θαρρῶ πὼς τὸ χρειαζόμεθα ὅλοι.
Ξέρετε, ἔχει δίκαιον ἡ βουληνομία.
 Πῶς νὰ πεισθῇ πὼς εἶσαι Ἕλληνας
καὶ κάνεις πεζοπορίες σὲ περιοχὲς ὅπου ἔχει ἀφιερώσει ἡ Ἑλληνικὴ Βολὴ τιμῆς ἔνεκεν,
 σὲ ἐπενδυτὲς διὰ τὴν πολιτιστικὴν προσφοράν τους εἰς τὸν Ἑλλαδικὸν καὶ ὄχι μόνον χῶρον;
Ἔπρεπε νὰ ντρεπόμεθα καὶ μόνον ποὺ τολμοῦμε  νὰ πατάμε τὰ ἴδια χώματα,
 μὲ αὐτοὺς ποὺ τὸ τιμοῦν μὲ τὸν πολιτισμόν τους…
Ξέρω πὼς εἶμαι κακὸς ἄνθρωπος,
ἀλλὰ οἱ παιδικές μου μνῆμες ἀκόμη δὲν ἔχουν διαγραφεῖ ἀπὸ τὸ μυαλό μου.
Δυστυχῶς γιὰ ἐμένα, λυποῦμαι καὶ ἐντρέπομαι ποὺ τὸ λέγω,
ἀλλὰ ἔχω κρύψει κάπου, ἐὰν τὰ θυμᾶσθε ἀκόμη ... σσσσσσ....βιβλία.....
Ἀλήθεια λέγω! Ἔχω βιβλία!
Ξεθωριασμένα καὶ βρώμικα, 
γράφουν τὰ Ἱστορικὰ Ψεύδη τῆς Ἑλληνικῆς Φυλῆς,
περὶ πολιτισμοῦ γραφῆς καὶ γλώσσης καὶ κατανοῶ πὼς εἴμεθα ἄξιοι τῆς ἐξαφανίσεώς μας!
Εἶμαι παράνομος καὶ πρέπει νὰ πληρώσω γι’ αὐτό.
  Γνωρίζω πὼς σχεδὸν κανεὶς δὲν θὰ κατανοήσῃ τὸν γραπτόν μου λόγον,
μιᾶς καὶ πᾶνε χρόνια ποὺ ἔχει καταργηθεῖ αὐτὴ ἡ γλῶσσα,
ἀλλὰ γράφω κωδικοποιημένα γιὰ νὰ γλυτώσω τὴν ἄμεσον σύλληψιν.
Εἶμαι ἀκόμη ἕνα δεῖγμα τῆς καταπτύστου φυλῆς,
 ποὺ δὲν ἔχει προσφέρει ποτὲ τίποτα εἰς τὸ παγκόσμιον καλόν....
Ἐλπίζω πὼς καὶ μᾶλλον ἔχω δίκαιον,
 εἶμαι ἡ τελευταία γεννεὰ ἐλλατωματικῶν μοντέλων,
ποὺ εἰς τὸ τσιπάκι τους ὑπάρχουν λέξεις μιαρές....
....σσσσσς .... ἀκοῦστε τὸ μυστικό μου!
Ἐπειδὴ δὲν ἔχω σπίτι μου  πομπὸν συνετήσεως  χαρακτήρων,
 σὲ κανένα δωμάτιον δὲν ὑπάρχει τὸ μάτι ποὺ βλέπει ἀπὸ μακρυά,
«τῆλε - ὅρασις»  εἶναι ὁ μυστικὸς κωδικός του,
 μέσα εἰς τὸ μυαλό μου ἔχουν παραμείνει ὅλες οἱ κακὲς μολυσματικὲς λέξεις,
 ποὺ στάθηκαν αἰτία νὰ μᾶς διώξουν ἀπὸ τὰ σπίτια μας
 καὶ νὰ φέρουν ὅλους αὐτοὺς ποὺ κατανοοῦν τὴν ...«nean diethni glwssan»
Πρὶν σᾶς τὶς πῶ, κρυφᾶ χαμογελῶ εἰς τὸν ἡέλιον φίλον μου,
 διότι πλέον ἴσως εἶναι ἡ τελευταία φορὰ ποὺ τὸν βλέπω...
Εἶμαι τυλιγμένος τοῦ Φωτὸς του τὴν ἑνέργειαν, γεμᾶτος ζωήν
 καὶ τὰ καταραμμένα χείλη μου δὲν μὲ προστατεύουν...
φωνάζουν κραυγαλέα, ὁδηγώντας με εἰς τὴν παγκόσμιον κατακραυγὴν καὶ τιμωρίαν μου.
Θέλω τώρα ποὺ χρειάζομαι Διαβατήριον,
 γιὰ νὰ χαζέψω τὶς ὀμορφιὲς ποὺ περπάτησαν τὰ μικρὰ παιδικά μου ποδαράκια,
παράνομος ὄντως ἐπειδὴ ἐτόλμησα καὶ ἔκρυψα βιβλία,
 πρὶν τὰ κάψουν πρὸς τιμὴν τῶν πολιτισμένων ἐπενδυτῶν,
θέλω τώρα ποὺ εἶμαι παράνομος
καὶ μόνον ποὺ ἐπιτρέπω εἰς τὶς ἀνώμαλες λειτουργίες τοῦ ἐγκεφάλου μου,
νὰ κραττοῦν μυστικὰ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ χρόνια παλεύουν γιὰ τὸ καλόν μου, νὰ ὁμολογήσω!
Λυποῦμαι Πολιτιμένοι ἄνθρωποι καὶ λαοὶ τῆς Γῆς!
Εἶμαι ἔνοχος, Ὁμολογῶ!
Διάβασα καὶ γέμισα τὸ διεστραμμένον μου μυαλὸ μὲ μιαρὲς λέξεις!
Συγχῶρα με Παγκόσμιον Τίποτα,
ἀλλὰ Εἶμαι ὁ Ἐλεύθερος Ἕλλην!
Ζήτω ἡ Ἐλευθέρα Ἑλλάς!!!
Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
2-9-2010


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου