Ὁ Μικρὸς Ποιητὴς

 

 

 

 

 

 

Ὁ Μικρὸς Ποιητὴς

 
 

Σὰν μέσα μου δεῖτε τὴν Ἄνοιξιν,

τότες θὰ πεῖτε:

ἄαα…μέγας λόγος,

ὦ, μέγας ποιητής!

 

Λάθος, λάθος!

Μονάχα εὐλογημένος ἀπὸ τὸν Ἔρωτα εἶμαι,

μὰ πιὸ μικρὸς ἀπὸ τὰ κίτρινα,

 τὰ κόκκινα τῆς καρδερινιὼς

κι ἀπὸ τὶς μυρουδιὲς ἀκόμη,

π’ Ἀπρίλης λεμονιὰν ἀνθίζει,

πιὸ μικρός…

 

Κι ἀπὸ τὸ Μικρανέμι τῆς Ὄχης,

καταμεσήμερον τέλεμα τοῦ Ἰούλη,

ἀνάμεσα σὲ Κάρυστον, σὲ Μαρμάρι,

σὲ μπλὲ τῆς Ῥαφήνας

καὶ τὸν ἀχὸν τῶν ἀμνῶν,

σὰν σέρνῃ τὸ ψιθύρισμά του,

ἀφήνοντας Λόγον

σὲ κάθε, ποὺ Ἔρωταν ὑμνεῖ, κορφὴν

κι ἀκόμη ἀπὸ τὸ λευκὸν γέμισμα τῆς Αὐγῆς,

θὲ νὰ ᾿μαι πιὸ μικρός…

 

Κι ἀπὸ τὸν ξυπνημὸν καὶ τὸν κοιμισμὸν τῆς πασχαλιᾶς,

τοῦ λουλουδιοῦ τῆς πορφυρένιας νύχτας,

ζωὴν ποὺ γυρεύει ἀπὸ τὸ μαλαματένιον τῆς Σελάνας φῶς

καὶ μέσα ἀπ’ τὴν σιωπήν,

τὸ σούρσιμο τῆς πευκοβελόνας κατὰ γῆς,

ἀκόμη πιὸ μικρός…

 

Κι ἀπὸ τὴν ἀνατριχίλα τοῦ Βορρᾶ

κι ὅλην τὴν χάριν ποὺ ᾿χουν τῆς κυρᾶς

τὰ λευκογέννητα στήθια,

μὰ κι ἀπὸ τὸν ἐρχομόν της,

ἀκόμη πιὸ μικρός…

 

Μονάχα εὐλογημένος ἀπὸ τὸν Ἔρωταν εἶμαι…

μὰ μήτες τοῦ Μάη ἡ λιακάδα,

ἔχει τὸ χρῶμα τῶν χειλιῶν της,

μήτες τὴν ἡδονήν,

ποὺ γεννᾶ τὸ χαμόγελον τῶν ματιῶν της…

 

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς

Ἕλλην

27-4-2013