Γαλανόλευκος Λόγος

Γαλανόλευκος  Λόγος

Πῶς νὰ γελάσω θάλασσα,

πῶς νὰ χαρῶ μαζύ σου;

Μονάχα ἀντάρα κι ἀγριεμιὰ

κι ἐρείπια γύρω μου καὶ καταχνιά.

Φουρτουνιασμένη ἐτούτη ἡ γῆς,

λεὼς μισοπνιγμένος,

χῶμα δραπέτης τῆς ἀπανεμιᾶς,

λεὼς φυγᾶς, κυνηγημένος.

Παντοῦ εἶναι σκοτεινιά,

τὸ κῦμα εἰς τὴν ποθητὴν Αὐγήν μου κουρνιασμένον,

προσμένει τὴν πρωινήν σου φωτεινιά,

σὲ κάθε σου θάλασσα δροσιά.

Θρῆνος στέκει πλάι σου,

λυγᾶ ἡ Ἐλευθερία·

ἐμπρός τους Γαλανόλευκη ὀρθή,

διηγεῖται μεγαλεῖα.

- Θάλασσα, εἶμαι τὰ γαλάζια σου,

 χρώματα τῶν ἀφρῶν σου,

θάλασσα εἶμαι ἡ ζωή,

 τὰ μώβ τοῦ δειλινοῦ, ἡ ἀγκαλιά σου.

Θάλασσα κι ἔρωτα, ἀρμύρας ἡ πνοή,

ἡ γῆς τῶν ἐματιῶν σου

καὶ τὸ πανὶ ποὺ μ’ ἔφτιαξαν,

τὸ αἷμα τῶν χειλιῶν σου.

Ἄχ…ἄκου με θάλασσα πλατιά,

μέσα ἀπ’ τὴν ἁρμυράδαν σου,

εἰς τὴν ἄσπερμον νῆσον τοῦ φωτός,

Ἐλεύθερος θὰ γεννηθῇ ἀνθός.

Θὰ  ᾿ναι τοῦ Ἀνδρείου υἱὸς καὶ τῆς Παιδείας·

τότες θάλασσα γλυκιά,

σὲ ἄκριον θὰ ἔλθω βράχον τοῦ γιαλιοῦ,

μαζύ σου νὰ χαρῶ, μαζύ σου νὰ γελῶ.

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς

Ἕλλην

27-9-2012