Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Χωμάτινον Ὄνειρον



 
 
Χωμάτινον Ὄνειρον 

Ἡμέρα ἑορτῆς …
ἦλθε πρόσχαρη ἠ βροχή,
εἰς τὴν ὄμορφην αὐλήν μὲ τοὺς φοίνικες
καὶ τὶς τενεκεδένιες μὲ λευκὸν καὶ λουλάκι βαμένες γλάστρες,
γεμάτες μὲ γεράνια, γιασεμιά, μπουκαμβίλιες,
βιολέτες καὶ καλοντυμένες γαρδένιες,
γύρω ἀπὸ τὸν πέτρινον τοῖχον.
 Τὸ χῶμα ἀλαφρὺ καὶ καστανόν,
ἡμέρες τώρα τὴν περίμενε,
ὀνειρευόταν,
πὼς γινότανε πηλὸς τὴν μιὰ
καὶ λάσπη τὴν ἄλλην.

Ναὶ, γεμᾶτον ὄνειρα...
ἔπλασε τὸ κορμί του
καὶ τὸ χωμάτινον μυαλό του,
σκαρφάλωσε εἰς τὴν τριγωνικὴν πρόσοψιν,
ἐπάνω ἀπὸ τὴν βαρειὰ σκαλισμένη ξυλόπορτα,
τοῦ γερασμένου πέτρινου ὡραίου ἀρχοντικοῦ,
φόρεσε τὴν γιορτινήν του χαράν
καὶ ἄρχισε νὰ ἁπλώνεται ἐπάνω της.

Ἥλιος ἔγινε…
λαμπρὸς ἀνάγλυφος μαχητής,
ἐραστὴς ὡραῖος εἰς τὸ κέντρον της
καὶ ἄφησε τὸ κορμί του
χωμάτινη δροσερήν χαραυγήν,
γεμάτη γαλάζιο καὶ χρυσαφὶ νὰ τὸν στολίσῃ.

Μόλις δυὸ σπιθαμὲς ἀντίκρυ,
εἰς τὴν κορυφήν,
μὲ σκέψιν βαθειὰ ἐστάθη
κι ἔγινε ἀητόπουλον δυνατόν,
νὰ βασιλεύῃ εἰς τὸν ἄνεμον,
μὲ μάτι βουνίσιον καὶ φτέρωμα χιονάτον
καὶ ἑλάτης εἰς τὸ πλάϊ
καὶ μετὰ καστανιᾶς ἔγινε εἰς τὰ φτερὰ τὸ χρῶμα…

Στεκόταν μετέωρος…
καὶ ὁ ἄνεμος γύρω του φοβισμένος,
ἡ ματιά του περνοῦσε μέσα ἀπὸ ῥεματιές,
αἰολόποδα ῥυάκια,
  δασωμένες πλαγιὲς
καὶ τὴν γῆ κυττοῦσε ἀπορημένος…

Ἴσως γνώριζε,
πὼς ἀνάγλυφον ἦταν ὄνειρον,
τοῦ χώματος καὶ τῆς βροχῆς …

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
15-7-2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου